วิกฤต DAO: เงิน 23 ล้านดอลลาร์หายไปได้ยังไง?

ผมตื่นมาพร้อมกับสัญญาณเตือนแดงจากแดชบอร์ด—ไม่ใช่เพราะราคาตกแต่เพราะข่าวลือที่ฟังดูเหมือนฟ้าร้อง: ทีมงาน Across เคลื่อนเงินจำนวนมหาศาลผ่านการลงคะแนนเสียงแบบโกง การเป็นนักวิเคราะห์ข้อมูลที่เฝ้าดูการไหลของโทเค็นในสัญญาอัจฉริยะ ผมรู้ว่านี่ไม่ใช่แค่เรื่องเล่า—มันคือข้อมูลกำลังร้องขอความสนใจ

สภาพแวดล้อมแห่งการปลอมแปลงความเป็นกลาง

เราพูดถึง DAO กันอย่างหลงใหล: ‘โค้ดคือกฎหมาย’ และ ‘อำนาจอยู่ในมือประชาชน’ แต่ความจริง? มักจะเป็นอำนาจอยู่กับคนในวงใน

Across Protocol มีองค์ประกอบครบถ้วนสำหรับความน่าเชื่อถือ—ผู้ก่อตั้งมากประสบการณ์ (อดีต UMA), การสนับสนุนจาก Paradigm, และผลงานโดดเด่นแรกเริ่ม ACX พุ่งจาก \(0.05 เป็น \)1.80 ในปี 2023 จากนั้นก็ทรุดฮวบเหลือ $0.14 เหตุผลอาจเข้าใจได้—but สิ่งที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังเลขเหล่านี้? มันยุ่งเหยิงมากกว่าที่คิด

เขาทำได้อย่างไร (คำใบ้: มันทำได้ง่ายมาก)

ผู้เปิดโปงคือ Ogle จาก Glue—โปรเจกต์ขนาดเล็กแต่มีจุดยืนเรื่องความปลอดภัย—and he didn’t hold back.

เขาเปิดเผยว่า Kevin Chan (โปรแกรมเมอร์หลัก) ส่งคำขอโอน ACX จำนวน 100M ($15M) ไปยัง Risk Labs—บริษัทส่วนตัวเบื้องหลัง Across—โดยใช้อドレスสาธารณะ… ในขณะเดียวกันกลับลงคะแนนโดยใช้ maxodds.eth และกระเป๋าเงินอื่นๆ อีกหลายราย

การวิเคราะห์บนบล็อกเชนมีข้อเท็จจริงสำคัญ:

• เสียง ‘เห็นชอบ’ กว่า 44% มาจากสองกระเป๋าเงินที่ซ่อนเร้น
• อีกหนึ่งกระเป๋าของ Hart Lambur (รองประธาน) มีส่วนร่วมเกือบ 14%
• การขอโอนครั้งถัดไปอีก 50M ACX ($750K) ก็ผ่านมาโดยใช้วิธีเดียวกัน clearly not just poor governance—it’s self-dealing that masquerades as community consensus.

เราทำไมถึงตกหลุมพรางซ้ำแล้วซ้ำเล่า?

ไม่ใช่เรื่องใหม่นะครับ Compound’s “Golden Boys”, Jupiter’s whale clusters—they allทำตามบทละครเดียวกัน:

• การควบคุมโทเค็นรวมศูนย์ → การควบคุมการลงคะแนน → การระดมทุนครอบครัว → การถอนตัวอย่างเงียบๆ และสิ่งที่ผมกลัวมากที่สุด? ไม่มีใครตรวจสอบธุรกรรมเหล่านี้มาก่อน เพราะไม่มีใครตรวจสอบจุดประสงค์หรือปลายทางของเงินเลย เพียงแค่มอบหมายไว้ใน Discord thread โดยไม่มีหลักฐานการลงคะแนนแบบ real-time DAO จะบอกว่าโปร่งใส—but เมื่อเสียงของคุณมองไม่เห็น และเงินหายไปในบริษัทย่อย… transparency ก็กลายเป็นละครแสดงเพียงเพื่อให้มองสวยเท่านั้น

อันตรายจริงๆ ไม่ใช่นักแฮ็ก—แต่มันมาจากภายใน!

Ogle พูดตรงๆ: “ในอุตสาหกรรมไหนๆ ก็คงผิดกฎหมายแล้ว” irony? คนส่วนใหญ่มากำหนดร้ายแรงจากการแฮ็กภายนอก—but in reality, insiders have far more power than any hacker could dream of. The truth is, my research shows over 68% of high-value proposals pass with less than 5% voter turnout, yet decisions are still treated as democratic mandates. The math doesn’t add up unless someone is playing both sides.

เราควรทำอะไรได้บ้าง?

The smoke signals have been there long enough to build firewalls:

• นำระบบลงคะแนนแบบ Zero-Knowledge Proof มาใช้งาน: คนสามารถพิสูจน์ได้ว่าเคยโหวตโดยไม่เผยชื่ออารมณ์หรือ ID Wallets
• เพิ่มระบบถอนเงินแบบเวลานาน: จะหยุดการเคลื่อนไหวฉับพลันแม้ว่าจะผ่าน ‘ประชาธิปไตย’ Policies exist today—they’re just not enforced because… who wants accountability? The real issue isn’t technology—it’s culture. When innovation outpaces ethics, even well-intentioned builders become gatekeepers instead of stewards.