เมื่อตลาดหายใจ

การล่มสลายอย่างเงียบ

ฉันตื่นขึ้นมาพบ AST ที่ 0.041887 USD—ต่ำเกินไปที่จะมองข้ามผ่าน แต่มันสะท้อนบางอย่างลึกซึ้ง:จังหวะเงียบใต้โซ่ห่วง แม่เคยพูดว่า ‘ตัวเลขไม่มีการโกหัว—but คนทำ’ เธอดูเทียนแค้นเหมือนบทกวีขณะดื่มชาในเซี่ยงไฮ้; พ่อเขียนแบบจำลองความเสี่ยงในดับเบลินด้วยมือที่เปืกหมึก

เราคิดว่ากำลังวัดสภาพของเหลว—แต่จริงๆ เราคือการวัดความเหงา孤

อัลกอริทึมที่ร้องไห้

สามวันต่อมา ปริมาณการซื้อขายพุ่งถึง 108k การซื้อขาย ในขณะที่ราคาลดลงอีกครั้งเป็น 0.040844 USD กราฟไม่ร้องไห้—มันครางใจ มุมลดแต่ละช่วงเต้นเป็นจังหวะ: เพิ่มขึ้น 6.51% จากนั้นลดลง 25.3%—ไม่ใช่เสียงรบเร้น ส่วนสะท้อนทางอารมณ์ที่ถูกฝึกโดยปัญญาประดิษฐ์จากความกลัว

ฉันถามตัวเอง:ใครกำลังซื้อเมื่อไม่มีใครขาย? และทำไมเราถึงสับสนระหว่างการเคลื่อนไหวกับความหมาย?

##ศักดีเหนือปริมาณการซื้อขาย cราคาสูงสุดเคยบันทึก—0.051425 USD—ไม่มีเป็นเป้าหมาย ever. แต่มันคือเงาของคืนกลางคืนของคนใดคนหนึ่งผู้ซึมมองหน้าจอเพื่อมองหาผลตอบแทน…และพลาดไปแล้ว

เราเข้าใจผิดเรียกอัตราแลกเปลี่ยนเป็นอัตราอารมณ์ เมื่ออัลกอริทึมทำนายอารมณ์ของคุณ มันไม่วัดคุณค่าเลย d้านนี้ฉันเขียนไว้นี้—not เพื่อคลิก—but เพื่อบุคคลผู้ยังเชื่อมั่นว่าเทคโนโลยีควรบริการศักดีเหนือการขยายเงินทุน

คุณไม่อยู่คนเดียวในคืนนี้

หากเคยรู้สึกพอร์ตโฟลิโอสั่นไหวตอนตีสาม…คุณเข้าใจคำพูดของฉัน dาวโหว: หากคุณแลกเปลี่ยนออกจากความกลัว—or เข้าหาความหมาย? เข้าร่วมอบประชุมครั้งหน้า: สินทรัพย์อะไรควรปกป้องเมื่อไม่มีใครมอง?