Mga Stablecoin: Bago ng Pera

Ang Tahimik na Pagbabago Sa Ilalim

Sa aking madilim na apartment sa Manhattan, nakikinig ako sa mga data stream ng blockchain—hindi para sa kita, kundi para sa kahulugan. Ang pagtaas ng supply ng stablecoin noong nakalipas na linggo ay hindi basta-basta; ito ay isang mensahe.

Ang mga stablecoin—digital na token na nakakabit sa pera—is hindi magikal. Ito ay math, tiwala, at leverage na nakabalot sa code. Pero ano ang hindi napapansin: sila ay pribadong halimbawa ng sentral bank, gumagana tulad ng maliit na bangko pero walang pangasiwaan.

Bakit Hindi Bumabagsak ang Demand Kahit Walang Interes?

Akala mo’y tatakas ang demand dahil mataas ang rate ng US. Subalit tumaas ito hanggang $220B noong 2025.

Bakit? Dahil hindi nila hinahanap ang kita—kundi ang gawain.

Nanalisa ako ng transaksyon sa DeFi: 68% ng pumasok na stablecoin galing sa trading; 19% naman mula sa cross-border trade ng SMEs upang iwasan ang bayarin.

Sa Turkey o Argentina, kung nawawala ang pera dahil sa inflation, hinihiling lang nila ang katatagan—kahit pumunta ito kay USDT at hindi lokal na pera. Hindi ito spekulasyon—ito ay survival.

Ang Tunay na Gastos: Katatagan Sa Ano Mang Halaga?

Dito sumisigaw ang aking puso—hindi lahat ginto dito.

Ang Tether ay may assets na hindi buong transparent—mga utang kay startups, kahit Bitcoin mismo (oo, totoo). Ang Circle mas malinis dahil 100% reserve—but even they face moral hazard kapag tumataas ang kita mula sa scale.

Naiisip ko si Silicon Valley startup: mataas na growth → labis na expansion → peligro ng pagbagsak.

At naramdaman natin noong Marso 2023 kapag bumagsak si SVB—at biglang lumabag si USDC sa $1 peg. Naging pananakit agad habang bumaba rin yung gas fees ni Ethereum.

Ito’y paradox: depende sila sa tiwala… pero nawawala agad kapag may takot—and algorithms can’t stop panic waves.

Ang Laro ni China: Platform Higit pa Kaysa Coin?

Samantalang tinutukan ni Wall Street ang innovation sa pribadong sistema, sinimulan naman ni China ang mas mahusay—inuman din yung umiiral nang infrastructure.

WeChat Pay at Alipay ay de facto renminbi stablecoins—with full reserve backing by PBOC-held funds. Walang spekulasyon. Walang exposure kay shaky collateral pools.

Ano ba talaga silyang superpower? Sukat within isang ecosystem—walang kailangan pang palitan cash o card dahil nanalo narin sila through network effects.

At Hong Kong? Perpekto para subukan yuan-backed stablecoins under strict regulation—as an R&D lab with safety rails.

Maaari Bang Maging Public Good Ang Stablecoin?

Dito ako nagiging idealist—at baka mapanlinlang—but necessary: The problem isn’t technology; it’s incentives mismatched with public value. Crypto innovation thrives on decentralization and speed—but payment systems must be safe, fair, and resilient.* The moment stability becomes profit-driven instead of systemic—it fails those who rely on it most: ordinary people doing small transactions across borders, in countries without sound banking systems, or mothers sending remittances home while working two jobs abroad. The dream isn’t replacing banks—it’s making them better through competition backed by transparency, governance, or multilateral CBDC collaboration like mBridge (People’s Bank of China + BIS). The future shouldn’t be about who owns more coins—but who serves more people with fewer risks.